TRIPOD czyli reflektor teatralny na trzech nogach

 Cudowna, dostojna a zarazem prosta - druga w moim życiu, lampa stojąca. Pierwsza, kupiona 14 lat temu, zaraz po ślubie, były to trzy szklane klosze na czarnym stelażu. Przecież trzeba się było "jakoś" urządzić, w naszej kawalerce. Wtedy wydawała mi się piękna, do dziś pamiętam jej cenę. Jak ja mogłam tyle zapłacić za to szkaradztwo ? I jak ja tam wtedy upchnęłam tę lampę...?  Z uśmiechem wspominam moje pierwsze dekoratorskie rozterki. Teraz, kiedy to bawi się na takim metrażu, można poszaleć, a nawet potańczyć ( co nam się bardzo często zdarza, no, ale to przecież dla zdrowia ;) Niestety, robi się coraz ciaśniej, po każdym nowym zakupie, obiecuję sobie, że już nie będę zagracać i co (?). Lipa, a raczej lampa.

I tyle emocji z nią związanych, tyle stresu, bo przecież wymarzona. Jej zakup odkładałam na lepsze czasy, w końcu zdecydowana kliknęłam, kupiona (!) jeszcze w grudniu i ... cisza. Byłam przekonana, że kolejny raz dałam się naciągnąć, choć zawsze pamiętam, że lepiej wybrać opcję płatność przy odbiorze, to znów nie tym razem.

Kilkukrotnie licytowałam stary reflektor teatralny, na takim najbardziej mi zależało, ale cena za każdym razem dochodziła do tysiąca zł. Piękne, naturalnie zniszczone i każdy w własną historią, bywały nawet błękitne, niestety, jak się nie ma co się lubi, to się lubi co się ma !

A po zachodzie słońca, salon zamienia się w scenę, na której niezmiennie ci sami aktorzy i od lat ten sam serial, o codziennych troskach i radościach małej rodziny z pod lasu.